بیمه‌گران عمر؛ فرشته نجات یا گرگی در پوست میش؟!

امروز که مشغول چک کردن نظرات و کامنتهای نمایندگان در انتهای مقالات سایت بودم، یک کامنت بلندبالا توجه من رو به خودش جلب کرد. متن کامنت از این قرار بود:

«با سلام
آقای عسگری عزیز بنده حدود ۱۰ سال است که به فروش بیمه عمر مشغول هستم و پس از گذشت ۵ سال از شروع کارم کم کم واقعیت هایی از بیمه عمر دستم اومد که دیگه تمایلی به ظلم در حق مردم را برای خودم روا نمی دارم. درست است که یک فروشنده کارش تجارت است و فروش یعنی موفقیت اما اکثر اونایی که می یان و بیمه ماهی ۴۰۰۰۰ تومان می خرند خیلی چیزها را نمی دونند و به حرف های فروشنده اعتماد می کنند متاسفانه ۸۰ درصد فروشنده ها هم خیلی حقایق را در مورد محصولشون نمی دونند وگرنه لااقل به دوستانشون نمی فروختند و یا لااقل به نیازمندهایی که از سر امید اقدام به خرید این بیمه می کنند نمی‌فروختند.

مثلا نمی دونند “بیمه عمر و سرمایه گذاری” درواقع یک بیمه عمر است نه یک قرارداد سرمایه گذاری منظور من از این نکته این است که در هیچ کجای بیمه عمر هیچ تعهدی برای شرکت بیمه درج نشده که شرکت را موظف به پرداخت مبلغی ذکر شده در قرارداد کنه و جدولی از اعداد پیوست بیمه نامه است که در هیچ کجای بیمه نامه به پیوست بودن آن اشاره نشده که از لحاظ قانونی بتوان به آن استناد کرد.

مثلا اینکه وام پرداختی از محل بیمه نامه ۲۵ درصد سود براش لحاظ می شه

مثلا اینکه اگرشرکت مبالغ جدول را در سررسید پرداخت نکنه و یا کسری از آن را پرداخت کنه شما نمی تونید شکایتی علیه اون به نتیجه برسونید.

مثلا اینکه وابستگی سرمایه فوت با کارمزد نماینده باعث شده نماینده صرف نظر از هدف مشتری برای جذب کارمزد بیشتر تا نهایت امکان پوشش سرمایه فوت را بالا ببره در صورتی که مشتری اصلا به آن نیاز نداره و صرفا فکر سرمایه گذاری است و مثلاو مثال های گوناگونی که می گه بیمه عمر توی ایران نوعی فریب است و فقط بیمه است نه سرمایه گذاری اگر با خودمان صادق باشیم بهتر از این است که مردم را به چیزی دلخوش کنیم که واقعیت نداره!

با آرزوی موفقیت برای همه فروشندگان بیمه عمر»

امید

---

بلافاصله بعد از مطالعه کامنت، آستین‌ها را بالا زدم تا شروع به نوشتن پاسخی مستند و بلندبالا و در خور، برای دوست عزیز و بزرگوار (به نام اُمید) که آن کامنت را ارسال کرده بود نمایم…

اما بیش از یکی دو سطر از جواب را ننوشته بودم که ناگهان به این فکر فرو رفتم که: «خدایا! یعنی همین حالا چه تعداد از مجموع 75 هزار نماینده بیمه فعال در این کشور، دقیقاً از همین منظر به مقوله بیمه عمر و مخصوصاً بحث سرمایه گذاری (اندوخته) آن می نگرند؟ هنوز چه تعداد از نمایندگانی که سفرای شرکتهای بیمه متبوع خود هستند، ایمانی شکننده و اطلاعاتی ناقص نسبت به آنچه می فروشند دارند؟ هنوز چه تعداد نماینده، خود مستقیماً عامل کاشت بذر شک و تردید و دودلی در میان مردم هستند؟ هنوز چه تعداد نماینده، تصورشان نسبت به بیمه عمر، یک کلاهبرداری شرعی و قانونی است؟ هنوز چه تعداد نماینده به جای فرو رفتن درنقش فرشتگان نجات مردم، خود را گرگی در پوست میش می پندارند؟ و هنوز…»

به همین دلیل، به جای نوشتن پاسخ از طرف خودم، تصمیم گرفتم متن کامنت این دوست عزیز و بزرگوار را در این مقاله بگذارم و ارائه پاسخی مستند، مؤدبانه، قانع کننده، مجاب کننده، به دور از احساساتی شدن، منطقی و قابل استناد را بر عهده‌ی شما نمایندگان عزیز بسپارم.

به یاد داشته باشید که این پاسخ، فقط خطاب به یک نفر نیست؛ این را باور کنید که صدها و بلکه هزاران نماینده در این کشور با چنین باور نابود کننده‌ای صبحها را به شب می‌رسانند و پاسخ شما به این کامنت، تعیین کننده‌ی مسیر باورهای آنان در مواجهه با مردم نیازمند به بیمه عمر در کشور ما خواهد بود.

با درج نظرات خود در پایین این صفحه، نشان دهید که چه تعداد نماینده وجود دارند که با باور و ایمانی نشأت گرفته از اطلاعات و دانش صحیح، بیمه عمر را ابزاری برای نجات و نه نابودی مردم می‌پندارند.

گرچه این را هم می‌دانم که برخی از دوستان نیز نظراتی هم راستای کامنت آقای اُمید ارسال خواهند نمود و با ایشان هم عقیده هستند. ولی اُمید دارم که بحث و تبادل نظراتی که در ادامه خواهند آمد بر روی شک و تردید این عزیزان تأثیری مثبت و بسزا ایفا نماید.

منتظر پاسخهای قانع کننده‌ی شما هستم…